adwentnik (język polski)
- wymowa:
- [uwaga 1] , IPA: [adˈvɛ̃ntʲɲik], AS: [advẽntʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) daw. grudzień[1]
- odmiana:
- (1.1)[uwaga 1]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik adwentnik adwentniki[1] dopełniacz adwentnika[1] adwentników celownik adwentnikowi adwentnikom biernik adwentnik adwentniki narzędnik adwentnikiem adwentnikami miejscownik adwentniku adwentnikach wołacz adwentniku adwentniki - przykłady:
- (1.1) Adwentnik w tym roku był srogi.[uwaga 1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. adwent m, adwena m, adwentysta m, adwentystka ż
- przym. adwentowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. adventus
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: grudzień
- źródła:
- 1 2 3
Hasło „adwentnik” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 10.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.