adiustować (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌadʲjuˈstɔvaʨ̑], AS: [adʹi ̯ustovać], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.i  j ,
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) druk. wykonywać adiustację, przygotowywać tekst na potrzeby późniejszego druku
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Jednocześnie planował numer na następny dzień, po benedyktyńsku kreśląc na makiecie układ stron, i przygotowywał piątkowy magazyn - czytając oraz adiustując teksty[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. zadiustować dk.
rzecz. adiustacja ż, adiustowanie n, zadiustowanie n, adiustator m, adiustatorka ż
przym. adiustacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. adjustieren < franc. adjuster , wł. aggiustarenaprawiać, wł. giustonależyty[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Odszedł tak szybko. Za szybko..., „Dziennik Polski”, 19/02/2008, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 24.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.