adampolski (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌadãmˈpɔlsʲci], AS: [adãmpolsʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) dotyczący Adampola, związany z Adampolem
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik adampolski adampolska adampolskie adampolscy adampolskie dopełniacz adampolskiego adampolskiej adampolskiego adampolskich celownik adampolskiemu adampolskiej adampolskiemu adampolskim biernik adampolskiego adampolski adampolską adampolskie adampolskich adampolskie narzędnik adampolskim adampolską adampolskim adampolskimi miejscownik adampolskim adampolskiej adampolskim adampolskich wołacz adampolski adampolska adampolskie adampolscy adampolskie nie stopniuje się - przykłady:
- (1.1) Potem, po Powstaniu Węgierskim i wojnie krymskiej, we wsi pojawiło się więcej osób, które dały początek adampolskim rodzinom żyjącym tam do dziś[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Adampol m, adampolanin m, adampolanka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ (lew), Życie Podkarpackie, 12/05/2007, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.