Urbanowy (język polski)

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik dzierżawczy

(1.1) przest. gw. taki, którego właścicielem, autorem, twórcą jest Urban
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Sad Sąsiadował z Ambrożową zagrodą z jednej strony i z Urbanowym polem z drugiej.
(1.1) Obok Urbanowej winnicy stoi przydrożna figura św. Urbana.
(1.1) Urbanowi synowie wyrośli na dorodnych mężczyzn.
składnia:
(1.1) Urbanowy + rzecz.
kolokacje:
(1.1) Urbanowa Czuba • Urbanowa Kopka • Urbanowa Przełęcz • Urbanowa Szczerbina • Urbanowe Turnie • Urbanowy ojciec / … • dom / koń / … Urbanowy • Urbanowa matka / żona / … • chałupa / zagroda / … Urbanowa • Urbanowe bydło / … • gospodarstwo / pole / … Urbanowe • Urbanowi bracia / synowie / … • Urbanowe córki / siostry / …
synonimy:
(1.1) Urbana (D. lppo rzecz.)
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
zob. Urban
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. Urban + -owy[1][2]
uwagi:
(1.1) Przymiotniki utworzone od imienia własnego, odpowiadające na pytania „czyj? czyja? czyje?” i zakończone na „-owy”, a odnoszące się do właściciela, autora, twórcy itp. piszemy wielką literą[3]. Obecnie są to formy o zabarwieniu już nieco archaicznym lub mogące uchodzić za gwarowe[1][2].
tłumaczenia:
  • czeski: (1.1) Urbanův
  • słowacki: (1.1) Urbanov
źródła:
  1. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Porada „przymiotniki dzierżawcze od imion” w: Poradnia językowa PWN.
  2. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Porada „przymiotniki dzierżawcze” w: Poradnia językowa PWN.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Przymiotniki dzierżawcze” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.