Trzebnica (język polski)

Trzebnica (1.1)

wymowa:

IPA: [ṭʃɛbʲˈɲiʦ̑a], AS: [ṭšebʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• udziąs. ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim; zob. też Trzebnica w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Trzebnica	Trzebnice
dopełniacz	Trzebnicy	Trzebnic
celownik	Trzebnicy	Trzebnicom
biernik	Trzebnicę	Trzebnice
narzędnik	Trzebnicą	Trzebnicami
miejscownik	Trzebnicy	Trzebnicach
wołacz	Trzebnico	Trzebnice

przykłady:

(1.1) W kilkanaście lat po fundacji w Trzebnicy powstają nowe klasztory cysterek na ziemiach polskich^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Trzebnicy • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Trzebnicy • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Trzebnicy • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Trzebnicy • mieszkaniec / mieszkanka Trzebnicy • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Trzebnicy • pochodzić z Trzebnicy • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Trzebnicy • flaga / herb Trzebnicy

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) miasto

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trzebniczanin mos, trzebniczanka ż

przym. trzebnicki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) Třebnice
• niemiecki: (1.1) Trebnitz

źródła: