Szczepan (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈʃʧ̑ɛpãn], AS: [ščepãn], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) imię męskie; zob. też Szczepan w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Szczepan Szczepanowie dopełniacz Szczepana Szczepanów celownik Szczepanowi Szczepanom biernik Szczepana Szczepanów narzędnik Szczepanem Szczepanami miejscownik Szczepanie Szczepanach wołacz Szczepanie Szczepanowie depr. M. i W. lm: (te) Szczepany[1][2] - przykłady:
- (1.1) Mój nauczyciel matematyki ma na imię Szczepan.
- (1.1) Pielgrzymkę prowadził ratownik i przewodnik tatrzański, ksiądz Szczepan Gacek, proboszcz parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Gliczarowie[3].
- (1.1) W Kościele katolickim na 26 grudnia (drugi dzień świąt Bożego Narodzenia) przypada wspomnienie św. Szczepana męczennika, patrona kamieniarzy, kucharzy i tkaczy.
- (1.1) Szczepanowie dzień swego patrona, czyli imieniny, obchodzą 26 grudnia.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pan Szczepan • brat / kuzyn / wujek / dziadek Szczepan • mężczyzna imieniem (o imieniu) Szczepan • święty / błogosławiony Szczepan • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Szczepan • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Szczepan • otrzymać / dostać / przybrać imię Szczepan • dzień imienin / imieniny Szczepana • na Szczepana (o dniu)
- synonimy:
- (1.1) war. Stefan; zdrobn. Szczepanek, Szczepek, Szczepuś, Szczepcio, Szczepko; zgrub. Szczepanisko
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Szczepanowa ż, Szczepanówna ż, Szczepanostwo lm mos, Szczepankowa ż, Szczepankówna ż, Szczepanowo n, Szczepankowo n
- zdrobn. Szczepanek mos, Szczepek mos, Szczepuś mos, Szczepcio mos, Szczepko mos
- zgrub. Szczepanisko mos
- przym. Szczepanowy, Szczepankowy, Szczepkowy, Szczepusiowy, Szczepciowy
- zob. Stefan
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- czes. Štěpán[4] < łac. Stephanus[4] < gr. Στέφανος (Stefanos) < gr. στέφανος (stefanos)[4] → wieniec, korona (od tego samego słowa pochodzi imię Stefan)[4][5]
- uwagi:
- (1.1) por. Stefan; zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: Stefan
- białoruski: (1.1) Сцяпан m
- chorwacki: (1.1) Stjepan m
- czeski: (1.1) Štěpán m
- rosyjski: (1.1) Щепан m, Степан m
- źródła:
- ↑
Hasło „Szczepan” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Porada „imiona w liczbie mnogiej” w: Poradnia językowa PWN.
- ↑ Tygodnik Podhalański, nr 12, Zakopane, 1999 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- 1 2 3 4 Hasło „Stefan” w: Władysław Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, Rytm, Warszawa 2003, ISBN 83-7399-022-4.
- ↑ Jan Miodek, Rozmyślajcie nad mową!, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999, s. 151.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.