Stargard (język polski)

Stargard (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w północnej Polsce, w województwie zachodniopomorskim; zob. też Stargard w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Stargard	Stargardy
dopełniacz	Stargardu	Stargardów
celownik	Stargardowi	Stargardom
biernik	Stargard	Stargardy
narzędnik	Stargardem	Stargardami
miejscownik	Stargardzie	Stargardach
wołacz	Stargardzie	Stargardy

przykłady:

(1.1) Na średniowiecznej pięczęci Stargardu widniał gryf.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Stargardzie • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Stargardu • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się ze Stargardu • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Stargardu • mieszkaniec / mieszkanka Stargardu • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Stargardzie • pochodzić ze Stargardu • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Stargardu • flaga / herb Stargardu • Towarzystwo Przyjaciół Stargardu

synonimy:

(1.1) hist. Starogród, hist. Stargard Szczeciński

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) miasto

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. stargardzianin m, stargardzianka ż

przym. stargardzki

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) nazwa słowiańska oznaczająca „stary gród”^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• litewski: (1.1) Stargardas
• łaciński: (1.1) Stargardia ż
• rosyjski: (1.1) Старгард m
• ukraiński: (1.1) Старгард m

źródła: