Rybnica (język polski)

herb Rybnicy (1.1)
Rybnica (1.2)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. adm. miasto w Mołdawii, w Naddniestrzu, nad Dniestrem[1]; zob. też Rybnica (miasto) w Wikipedii
(1.2) geogr. hydrol. rzeka w obwodzie iwanofrankowskim Ukrainy, prawy dopływ Prutu[2]; zob. też Rybnica (dopływ Prutu) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Rybnicy • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Rybnicy • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Rybnicy • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Rybnicy • mieszkaniec / mieszkanka Rybnicy • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Rybnicy • pochodzić z Rybnicy • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Rybnicy
(1.2) źródło / bieg / koryto / (prawy / lewy) dopływ / ramię / dorzecze / dolina / wody / nurt / płycizna / zakręt / zakole / brzeg / dno / odnoga / ujście / głębokość / szerokość Rybnicy • nad Rybnicą • Rybnica wypływa / płynie / wije się / meandruje / kieruje się / niesie wody / przybiera / wylewa / zatapia / opada / nawadnia / odwadnia / wysycha / przepływa / opływa / dopływa / wpływana prawym / na lewym brzegu / u źródeł / u ujścia Rybnicy • pływać / płynąć Rybnicą
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) miasto
(1.2) rzeka
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. rybnicki
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • białoruski: (1.1) Рыбніца
  • litewski: (1.1) Ribnica
  • rosyjski: (1.1) Рыбница; (1.2) Рыбница ż
  • rumuński: (1.1) Rîbnița
  • ukraiński: (1.1) Рибниця; (1.2) Рибниця ż
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 202.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 348.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.