Otwock (język polski)

wymowa:

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim; zob. też Otwock w Wikipedii

(1.2) geogr. część miasta Głowno, w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Otwock	Otwocki
dopełniacz	Otwocka	Otwocków
celownik	Otwockowi	Otwockom
biernik	Otwock	Otwocki
narzędnik	Otwockiem	Otwockami
miejscownik	Otwocku	Otwockach
wołacz	Otwocku	Otwocki

przykłady:

(1.1) Latem 1940 r. w Otwocku osiadł rabin z Aleksandrowa^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Otwocku • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Otwocka • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Otwocka • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Otwocka • mieszkaniec / mieszkanka Otwocka • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Otwocku • pochodzić z Otwocka • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Otwocka

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) miasto

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. otwocczanin mos, otwocczanka ż

przym. otwocki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) Отвацк
• litewski: (1.1) Otvockas m
• ukraiński: (1.1) Отвоцьк

źródła: