Otton (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) imię męskie; zob. też Otton w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Otton Ottonowie dopełniacz Ottona Ottonów celownik Ottonowi Ottonom biernik Ottona Ottonów narzędnik Ottonem Ottonami miejscownik Ottonie Ottonach wołacz Ottonie Ottonowie depr. M. i W. lm: (te) Ottony - przykłady:
- (1.1) Na prawo znajduje się grobowiec opata Ottona z XII wieku.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pan Otton • brat / kuzyn / wujek / dziadek Otton • mężczyzna imieniem (o imieniu) Otton • święty / błogosławiony Otton • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Otton • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Otton • otrzymać / dostać / przybrać imię Otton • dzień imienin / imieniny Ottona • na Ottona (o dniu)
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. Ottonowy, ottoński
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- germ.
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- francuski: (1.1) Othon m
- hiszpański: (1.1) Otón m
- kaszubski: (1.1) Òto m
- rosyjski: (1.1) Оттон m
- słoweński: (1.1) Oton m
- włoski: (1.1) Ottone m, Oddone m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.