Ohr (język niemiecki)
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) anat. ucho
temat słowotwórczy
- (2.1) dotyczący ucha, uszny
- odmiana:
- (1.1)[1]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik das Ohr die Ohren dopełniacz des Ohrs
des Ohresder Ohren celownik dem Ohr
przest. dem Ohreden Ohren biernik das Ohr die Ohren - przykłady:
- (1.1) Das Ohr umfasst sowohl das Hör-, als auch das Gleichgewichtsorgan.[2] → Ucho jest zarówno organem słuchu jak i organem równowagi.
- składnia:
- (2.1) w złożeniach Ohr + -en- + rzecz./przym. (np. Ohrenarzt, ohrenkrank)
- kolokacje:
- (1.1) absolutes Ohr → słuch absolutny
- synonimy:
- (1.1) Hörorgan, pot. żart. Horcher, pot. żart. Lauscher
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- (1.1) Außenohr, Mittelohr, Innenohr, Vestibularorgan
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- auf den Ohren sitzen • sich hinter die Ohren schreiben • viel um die Ohren haben • bis über beide Ohren • die Ohren spitzen • die Wände haben Ohren • eins hinter die Ohren bekommen • es faustdick hinter den Ohren haben • ganz Ohr sein • die Ohren steif halten • übers Ohr hauen • Ohren wie ein Luchs haben • seinen Ohren nicht trauen • sich aufs Ohr legen • Watte in den Ohren haben
- etymologia:
- śwn. ōre < swn. ōra < pragerm.[3]
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Niemiecki - Części ciała
- źródła:
- ↑ Deklinacja rzeczowników w jęz. niemieckim
- ↑ medinfo.de, Ohren, dostęp 23.10.2022
- ↑ Hasło „Ohr” w: Duden Onlinewörterbuch, Bibliographisches Institut., dostęp 26.03.2023
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.