Monacum (język łaciński)
Monacum (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
- (1.1) geogr. Monachium[1]
- odmiana:
- (1.1) Monac|um, ~ī (deklinacja II)
przypadek liczba pojedyncza mianownik Monacum dopełniacz Monacī celownik Monacō biernik Monacum ablatyw Monacō wołacz Monacum - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) urbs
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. monachatus m, monachium n, Monachium n, monachulus m, monachus m, monasterium n
- forma żeńska monacha ż
- przym. Monacensis, monachalis, monachicus, monachus
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) inna pisownia Monachium
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 430.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.