Maryn (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) rzad. imię męskie; zob. też Maryn w Wikipedii
rzeczownik, forma fleksyjna
- (2.1) D. lm od: Maryna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Maryn Marynowie / Maryni dopełniacz Maryna Marynów celownik Marynowi Marynom biernik Maryna Marynów narzędnik Marynem Marynami miejscownik Marynie Marynach wołacz Marynie Marynowie / Maryni depr. M. i W. lm: (te) Maryny[1] - przykłady:
- (1.1) Odwiedzimy naszego Maryna w piątek po wykładach.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pan Maryn • brat / kuzyn / wujek / dziadek Maryn • mężczyzna imieniem (o imieniu) Maryn • święty / błogosławiony Maryn • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Maryn • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Maryn • otrzymać / dostać / przybrać imię Maryn • dzień imienin / imieniny Maryna • na Maryna (o dniu)
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- forma żeńska Maryna ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. Marinus < łac. marinus → morski
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- hiszpański: (1.1) Marino m
- łaciński: (1.1) Marinus m
- portugalski: (1.1) Marino m
- rosyjski: (1.1) Марин m
- włoski: (1.1) Marino m
- źródła:
- ↑
Hasło „Maryn” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.