Marchie (język polski)

położenie Marchii (1.1)
wymowa:
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

(1.1) geogr. hist. Marche, region we Włoszech
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W dniach 4 i 5 listopada 1860 r. plebiscyty w Marchiach i Umbrii, jak zwykle, zapewniły o woli tamtejszej ludności poddania się panowaniu Wiktora Emanuela II[1].
(1.1) (…) Republika św. Marka poszukiwała kondotierów na zewnątrz, w Mantui, Romanii, Marchiach, lekką jazdę sprowadzając z posiadłości bałkańskich[2].
(1.1) Mapa wędrówek Lorenza Lotta też nie jest zbyt bogata, nie wskazuje na głód przestrzeni, ogranicza się do paru miasteczek na terenach należących do Republiki Weneckiej i w Marchiach (…)[3]
(1.1) Jeżeli szczęściem jest dla Romanii, Marchii i Ankony, że je odbierą Papieżowi, czemuż tego szczęścia pozbawiać Rzym? — a jeźli Rzymowi dobrze ma być z Papieżem, czemu ma być źle Ankonie, Marchiom i Romanii (sic!)[4]?
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. marchijski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: Marche
źródła:
  1. ↑ Tomasz Wituch, Zjednoczenie Włoch, s. 216, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1987.
  2. ↑ Antoni Mączak, Rządzący i rządzeni: władza i społeczeństwo w Europie wczesnonowożytnej, s. 100, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1986.
  3. ↑ Ewa Bieńkowska, Co mówią kamienie Wenecji, s. 56, wyd. Słowo/Obraz Terytoria, 2002.
  4. ↑ Baczność katolicy!, Kraków, 1860.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.