Konstantyn (język polski)
- wymowa:
- IPA: [kɔ̃w̃ˈstãntɨ̃n], AS: [kõũ̯stãntỹn], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) imię męskie; zob. też Konstantyn w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Konstantyn Konstantynowie dopełniacz Konstantyna Konstantynów celownik Konstantynowi Konstantynom biernik Konstantyna Konstantynów narzędnik Konstantynem Konstantynami miejscownik Konstantynie Konstantynach wołacz Konstantynie Konstantynowie depr. M. i W. lm: (te) Konstantyny - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pan Konstantyn • brat / kuzyn / wujek / dziadek Konstantyn • mężczyzna imieniem (o imieniu) Konstantyn • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Konstantyn • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Konstantyn • otrzymać / dostać / przybrać imię Konstantyn • dzień imienin / imieniny Konstantyna
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Konstandinos mos, Kostas mos, Konstantynowicz mos, Konstantyna ż
- przym. konstantyński
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) Канстанцін m
- bułgarski: (1.1) Константин m
- francuski: (1.1) Constantin m
- hiszpański: (1.1) Constantino m
- łotewski: (1.1) Konstantīns m
- nowogrecki: (1.1) Κωνσταντίνος m
- rosyjski: (1.1) Константин m
- szwedzki: (1.1) Konstantin w, Constantin w
- węgierski: (1.1) Konstantin
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.