Klemens (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈklɛ̃mɛ̃w̃s], AS: [klẽmẽũ̯s], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) imię męskie; zob. też Klemens w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Klemens Klemensowie dopełniacz Klemensa Klemensów celownik Klemensowi Klemensom biernik Klemensa Klemensów narzędnik Klemensem Klemensami miejscownik Klemensie Klemensach wołacz Klemensie Klemensowie - przykłady:
- (1.1) Nazajutrz wuj Klemens nie wstał już z łóżka[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pan Klemens • brat / kuzyn / wujek / dziadek Klemens • mężczyzna imieniem (o imieniu) Klemens • święty / błogosławiony Klemens • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Klemens • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Klemens • otrzymać / dostać / przybrać imię Klemens • dzień imienin / imieniny Klemensa • na Klemensa (o dniu)
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Klemencja ż, Klemensowa ż, Klemensowo n, Klemensów mrz
- zdrobn. Klimek mos
- przym. Klemensowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. Clemens < łac. clemens → dobrotliwy, miłosierny[2]
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Clement, Clemens
- baskijski: (1.1) Klemente
- białoruski: (1.1) Клімент m
- białoruski (taraszkiewica): (1.1) Клімэнт m, Клемэнт m
- czeski: (1.1) Klement m, przest. Kliment m
- francuski: (1.1) Clément m
- hebrajski: (1.1) קלמנס m
- islandzki: (1.1) Klemens
- łaciński: (1.1) Clemens m
- niemiecki: (1.1) Klemens m, Clemens m
- nowogrecki: (1.1) Κλήμης m
- rosyjski: (1.1) Климент m, Клемент m, Клименс m, Клеменс m
- słowacki: (1.1) Klement m
- szwedzki: (1.1) Klemens w, Clemens w
- ukraiński: (1.1) Климент m
- węgierski: (1.1) Kelemen
- włoski: (1.1) Clemente m
- źródła:
- ↑ Noce i dnie, Maria Dąbrowska, 1932 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Polskie nazwy własne. Encyklopedia pod red. Ewy Rzetelskiej-Feleszko, Kraków 2005, s. 108.
Klemens (język islandzki)
- wymowa:
- IPA: /ˈkʰlɛːmɛns/
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
- (1.1) imię męskie
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz islandzki, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.
Klemens (język niemiecki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
- (1.1) imię męskie Klemens
- odmiana:
- (1.1)[1][2]
przypadek liczba pojedyncza mianownik (der) Klemens dopełniacz (des) Klemens
Klemens'celownik (dem) Klemens biernik (den) Klemens - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Clemens m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Niemiecki - Imiona męskie
- źródła:
Klemens (język szwedzki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny, nazwa własna
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.