Isfahan (język polski)
Plac Imama w Isfahanie (1.1)
- wymowa:
- IPA: [isˈfaxãn], AS: [isfaχãn], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- (1.1) geogr. miasto w Iranie, położone w oazie na Wyżynie Irańskiej, u stóp łańcucha górskiego Zagros[1]; zob. też Isfahan w Wikipedii
- (1.2) geogr. ostan w środkowym Iranie, którego stolicą jest Isfahan (1.1)
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza mianownik Isfahan dopełniacz Isfahanu celownik Isfahanowi biernik Isfahan narzędnik Isfahanem miejscownik Isfahanie wołacz Isfahanie - przykłady:
- (1.1) Teherańczycy szczególnie dużo miejsca poświęcają w swoich opowieściach obywatelom Szirazu i Isfahanu. Tych pierwszych kochają tych drugich nienawidzą. Isfahańczycy mają opinię zbyt pewnych siebie, przekonanych o swojej wyższości, niezbyt uprzejmych, zakochanych w pieniądzach, wyjątkowo skąpych i konserwatywnych[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) isfahański
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. isfahańczyk mos, isfahanka ż, isfahan mrz
- przym. isfahański
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Isfahan
- arabski: (1.1) أصفهان (1.2) ;أصفهان
- białoruski: (1.1) Ісфахан m
- francuski: (1.1) Ispahan, Isfahan
- łaciński: (1.1) Hispahanum
- perski: (1.1) اصفهان (1.2) ;اصفهان
- rosyjski: (1.1) Исфахан m
- słowacki: (1.1) Isfahán m
- ukraiński: (1.1) Ісфаган m
- włoski: (1.1) Esfahan
- źródła:
- ↑
Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 423. - ↑ Marek Kęskrawiec, Czwarty Pożar Teheranu, s. 78, 2010.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.