Hekata (język polski)

wymowa:
IPA: [xɛˈkata], AS: [χekata]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) mit. gr. zob. Hekate
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Hekata ukazywała się czarodziejom i czarodziejkom z płonącymi pochodniami w obu rękach, w towarzystwie wyjących psów lub też pod postacią zwierząt: suki, wilczycy, klaczy.
(1.1) Atrybutami Hekaty były: bicz, pochodnie, wąż, pies, wilczyca, klacz, kot, magiczne i trujące zioła.
(1.1) Aby ubłagać Hekatę, wynoszono jej na rozdroża resztki ofiar składanych umarłym[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) bogini Hekata • boska Hekata • atrybut / figurka / hymn do / kult / posąg / przedstawienie / przydomek / wizerunek Hekaty • ku czci / na cześć Hekaty • oddawać cześć / poświęcony / składać ofiary Hekacie • czcić Hekatę • mit o Hekacie
synonimy:
(1.1) war. Hekate; Trywia
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) bogini
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
zob. Hekate
związki frazeologiczne:
etymologia:
zob. Hekate
uwagi:
(1.1) por. Hekate • Trywia; zobacz też: Indeks:Polski - Mitologia grecka
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: Hekate
źródła:
  1. Jan Parandowski, Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian, Czyelnik, Warszawa 1972, s. 88.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.