Corinthius (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) hist. Koryntianin[1]
- (1.2) koryntianin
przymiotnik
- (2.1) koryncki, koryntyjski
- odmiana:
- (1) Corinthius, Corinthiī (deklinacja II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Corinthius Corinthiī dopełniacz Corinthiī Corinthiōrum celownik Corinthiō Corinthiīs biernik Corinthium Corinthiōs ablatyw Corinthiō Corinthiīs wołacz Corinthie Corinthiī - (2) Corinthi|us, ~a, ~um; nie stopniuje się
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Corinthus ż, Corinthia ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. Corinthus < gr. Κόρινθος
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 158.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.