Boże Ciało (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈbɔʒɛ ˈʨ̑awɔ], AS: [bože ćau̯o], zjawiska fonetyczne: zmięk.,
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj nijaki
- (1.1) pot. rel. w Kościele katolickim Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej; zob. też Boże Ciało w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Boże Ciało Boże Ciała dopełniacz Bożego Ciała Bożych Ciał celownik Bożemu Ciału Bożym Ciałom biernik Boże Ciało Boże Ciała narzędnik Bożym Ciałem Bożymi Ciałami miejscownik Bożym Ciele Bożych Ciałach wołacz Boże Ciało Boże Ciała - przykłady:
- (1.1) Mieszczanki śląskie kazały ozdabiać okna na Boże Ciało.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- wystroić się jak stróż w Boże Ciało
- etymologia:
- pol. boży + ciało (zrost)[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Corpus Christi
- japoński: (1.1) 聖体の祝日
- niemiecki: (1.1) Fronleichnam m
- rosyjski: (1.1) праздник тела Господня m
- wilamowski: (1.1) haelikie Łaeihnysdunyśtag, Halikier Łajchnaomstaog, Hȧlikjałȧjtnysdunyśtag m, Buoźe Ćjȧło
- źródła:
- ↑ Jan Rozwadowski, O zjawiskach i rozwoju języka, „Język Polski” nr 5, listopad-grudzień 1921, s. 1-11.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.