Belzebub (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) rel. w chrześcijaństwie: demon, władca piekieł i złych duchów; zob. też Belzebub w Wikipedii
- (1.2) rel. diabeł
- odmiana:
- (1.1-2) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik Belzebub dopełniacz Belzebuba celownik Belzebubowi biernik Belzebuba narzędnik Belzebubem miejscownik Belzebubie wołacz Belzebubie - przykłady:
- (1.1) Lecz niektórzy z nich rzekli: «Przez Belzebuba, władcę złych duchów, wyrzuca złe duchy»[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. Beelzebub < gr. Βεελζεβούλ (Beelzeboúl) < hebr. בַּעַל זְבוּב
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Beelzebub
- francuski: (1.1) Belzébuth m
- łaciński: (1.1) Beelzebub m
- niemiecki: (1.1) Beelzebub m
- słowacki: (1.1) Belzebul m
- źródła:
- ↑ Ewangelia wg św. Łukasza 11,15, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Augustyn Jankowski, Lech Stachowiak).
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.