індичитися (język ukraiński)

transliteracja:

ìndičitisâ

wymowa:

інди́читися zobacz zasady wymowy ukraińskiej

znaczenia:

czasownik zwrotny niedokonany

(1.1) pot. indyczyć się

odmiana:

(1.1) ^[1]

 

bezokolicznik			інди́читися, інди́читись
		liczba pojedyncza		liczba mnoga
	tryb rozkazujący
	1 os.			інди́чмося, інди́чмось
	2 os.	інди́чся		інди́чтеся, інди́чтесь
	czas przyszły
	1 os.	інди́читимуся, інди́читимусь		інди́читимемося, інди́читимемось, інди́читимемся
	2 os.	інди́читимешся		інди́читиметеся, інди́читиметесь
	3 os.	інди́читиметься		інди́читимуться
	czas teraźniejszy
	1 os.	інди́чуся, інди́чусь		інди́чимося, інди́чимось, інди́чимся
	2 os.	інди́чишся		інди́читеся, інди́читесь
	3 os.	інди́читься		інди́чаться
	imiesłów przymiotnikowy czynny
	imiesłów przysłówkowy współczesny		інди́чачись
	czas przeszły
	m	інди́чився, інди́чивсь		інди́чилися, інди́чились
	ż	інди́чилася, інди́чилась
	n	інди́чилося, інди́чилось
	imiesłów przymiotnikowy przeszły
	imiesłów przymiotnikowy bierny
	forma bezosobowa
	imiesłów przysłówkowy uprzedni		інди́чившись

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. індик m, індичка ż, індича n, індичатко n, індиченя n, індиченятко n, індичина ż, індичатина ż, індичник m, індичня ż, індиківництво n

przym. індичий, індичачий

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: