дэзерцір (język białoruski)

transliteracja:
dèzercìr
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) wojsk. dezerter[1]
odmiana:
(1.1)[2]
przykłady:
(1.1) У час вайны дэзерціраў караюць смерцю праз расстрэл. → W czasie wojny dezerterów karzą śmiercią przez rozstrzelanie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. дэзерціраванне n, дэзерцірства n
czas. дэзерціраваць ndk.
przym. дэзерцірскі
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. déserteur[3]
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Hasło „dezerter” w: Падручны польска-беларускі слоўнік, пад рэдакцыяй А.Обрэмбскай-Яблонскай і М.Бірылы, „Ведза Повшэхна”, Варшава 1962, s. 95.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „дэзерцір” w: slounik.org: беларускія слоўнікі і энцыкляпэдыі.
  3. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „дэзерцір” w: Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, www.skarnik.by.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.