дзіўны (język białoruski)
- transliteracja:
- dzìŭny
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) dziwny, cudacki, cudaczny[1]
- odmiana:
- (1.1) lp дзіўн|ы, ~ая, ~ае lm ~ыя; st. wyższy дзіўнейшы і больш дзіўны; st. najwyższy найдзіўнейшы i найбольш дзіўны
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) дзіўны дзень / свет / спеў / сон
- synonimy:
- (1.1) надзвычайны, чароўны, дзівосны
- antonimy:
- (1.1) звычайны, нармальны
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. дзіва n, дзівацтва n, дзівак m, дзівачка ż, дзіўнасць ż,
- czas. дзівіць, дзівіцца, здзівіцца
- przym. дзівосны, дзівацкі, дзівакаваты
- związki frazeologiczne:
- дзіва дзіўнае • дзіўная рэч
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „cudacki, cudaczny” w: Падручны польска-беларускі слоўнік, пад рэдакцыяй А.Обрэмбскай-Яблонскай і М.Бірылы, „Ведза Повшэхна”, Варшава 1962, s. 71.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.