κρίνω (język nowogrecki)

transliteracja:

krínō

wymowa:

IPA: [ˈkri.no]

homofon: κρίνο

znaczenia:

czasownik

(1.1) sądzić, wydawać sąd

(1.2) krytykować

(1.3) uważać, oceniać

odmiana:

(1.1-3) aor. έκρινα, ims. κρίνει, strona bierno-zwrotna κρίνομαι

przykłady:

(1.1) Θα τον κρίνει ο θεός. → Bóg go rozsądzi.

(1.1) Κρίνοντας από αυτά που είπε. → Sądząc z tego co powiedział.

(1.2) Μη με κρίνεις διαρκώς. → Nie krytykuj mnie stale.

(1.3) Το έργο του κρίθηκε πολύ ευνοϊκά. → Jego dzieło zostało ocenione bardzo przychylnie.

składnia:

κρίνω κάποιον • κρίνω ότι • κρίνω + przysł.

kolokacje:

(1.1) κρίνω αμερόληπτα → sądzić bezstronnie • κρίνω αφ' υψηλού → krytykować / oceniać snobistycznie

synonimy:

(1.1) δικάζω

(1.2) νομίζω, θεωρώ

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. κρίμα, κρίση, κρισιμότητα

czas. ανακρίνω, απεκκρίνω, αποκρίνω, διακρίνω, εγκρίνω, εκκρίνω, επικρίνω, κατακρίνω, λογοκρίνω, ματακρίνω, ξανακρίνω, προκρίνω, συγκρίνω

przym. κρίσιμος

związki frazeologiczne:

κρίνω την τύχη κάποιου → decydować o czyimś losie

etymologia:

gr. κρίνω

uwagi:

źródła: