homofon: κλήση

κλίση (język nowogrecki)

wymowa:

IPA: [ˈkli.si]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przen. skłonność, inklinacja, zainteresowanie, pociąg, zamiłowanie

(1.2) nachylenie, pochylenie, skinienie, przechył (statku)

(1.3) pochyłość, spadzistość, pochylnia, stok

(1.4) gram. deklinacja

odmiana:

(1) F31

przykłady:

(1.1) Από μικρός είχα μια έμφυτη κλίση στην απαισιοδοξία. → Od maleńkości miałem/am wrodzoną skłonność do pesymizmu.

(1.2) Το πλοίο ανέπτυξε μια μεγάλη κλίση αριστερά λόγω μετατόπισης φορτίου. → Statek doznał dużego przechyłu na lewo z powodu przemieszczenia ładunku.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) έφεση, ροπή, τάση

(1.2) γέρσιμο, πλάγιασμα, λύγισμα, κάμψη, σκύψιμο

(1.3) κλιτύς, πρανές, πλαγιά

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. κλίτος n, κλιτύς ż

przym. κλιτικός, κλιτός

czas. κλίνω

związki frazeologiczne:

etymologia:

koine κλίσις

uwagi:

źródła: