εύκολος (język nowogrecki)

wymowa:

IPA: [ˈef.ko.los]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) łatwy, prosty

(1.2) (o osobach) prosty, niewymagający, niewybredny

odmiana:

P5: lp εύκολος m, εύκολη ż, εύκολο n; lm εύκολοι m, εύκολες ż, εύκολα n

przykłady:

(1.1) Η πολωνική γλώσσα δεν είναι εύκολη. → Język polski nie jest łatwy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) δύσκολος

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. ευκολύνω

przym. ευκολυντικός

rzecz. ευκολία, ευκόλυνση

elementy słowotwórcze: ευκολο-, ευκολό-

związki frazeologiczne:

εύκολη γυναίκα → kobieta lekkich obyczajów

etymologia:

gr. εὔκολος

uwagi:

źródła: