żurawi (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ʒuˈravʲi], AS: [žuravʹi], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z żurawiem, dotyczący żurawia

przymiotnik dzierżawczy

(2.1) należący do żurawia, będący jego własnością

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, forma fleksyjna

(3.1) D. lm od żuraw

odmiana:

(1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	żurawi		żurawia	żurawie	żurawi	żurawie
dopełniacz	żurawiego		żurawiej	żurawiego	żurawich
celownik	żurawiemu		żurawiej	żurawiemu	żurawim
biernik	żurawiego	żurawi	żurawią	żurawie	żurawich	żurawie
narzędnik	żurawim		żurawią	żurawim	żurawimi
miejscownik	żurawim		żurawiej	żurawim	żurawich
wołacz	żurawi		żurawia	żurawie	żurawi	żurawie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Tak bardzo już bym chciał zamieszkać na rogu Żurawiej i Słowiczej.

składnia:

kolokacje:

(2.1) żurawie pióro / gniazdo

synonimy:

(1.1) żurawiowy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. żurawię n, żurawiowe nmos, żurawie nmos, żuraw m, żurawianin mos, żurawianka ż

przym. żurawski, żurawinowy, żurawiowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) жураўліны
• rosyjski: (1.1) журавлиный
• ukraiński: (1.1) журавлиний

źródła: