żupan (język polski)

arystokrata w żupanie (1.1)
wymowa:
(1.1) lp żupan, IPA: [ˈʒupãn], AS: upãn], zjawiska fonetyczne: nazal.; lm żupany
(2.1) lp żupan, IPA: [ˈʒupãn], AS: upãn], zjawiska fonetyczne: nazal.; lm żupani
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rodzaj staropolskiego ubioru męskiego; zob. też żupan (ubranie) w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) daw. średniowieczny urzędnik zarządzający w imieniu suwerena; zob. też żupan (urząd) w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Po żupanie opasywano się pasem[1].
(2.1) Twierdzą niektórzy, że w bardzo dawnych czasach szlachta w Polsce nosiła nazwę żupanów[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1)
rzecz. jupa ż, żupanik mrz
(2.1)
rzecz. żupania ż
przym. żupański
związki frazeologiczne:
hulaj dusza bez kontusza, szukaj pana bez żupana
etymologia:
(1.1) franc. jupon < franc. jupespódnica, daw. długa suknia < wł. giubba[2] < arab. جُبَّةٌ (ǧubbah)[3]długa, rozcięta z przodu odzież wierzchnia z szerokimi rękawami[4]
uwagi:
zob. też żupan w Encyklopedii staropolskiej
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska.
  2. Hasło „żupan” w: Słownik wyrazów obcych PWN, oprac. Lidia Wiśniakowska, PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-14196-7, s. 1016.
  3. Hasło „żupan” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
  4. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „جبة” w: Hans Wehr, A dictionary of modern written Arabic, red. J Milton Cowan, Spoken Language Services, Inc., Ithaca 1976, ISBN 0-87950-001-8, s. 110.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.