żigolo (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈʒʲiɡɔlɔ][1][2][3] lub [ʒʲiɡɔˈlɔ][4] , AS: [žʹigolo][1][2][3] lub [žʹigolo][4], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. na 3 syl.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pejor.[5] młody mężczyzna zarabiający na stosunkach z dużo od siebie starszymi kobietami
(1.2) płatny mężczyzna do towarzystwa
odmiana:
(1.1-2) nieodm.[5][6], lub
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gigolo, żigolak
(1.2) fordanser
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1) franc. gigolo < franc. gigolette → ladacznica[5][7]
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) gigolo
  • baskijski: (1.1) gigolo
  • fiński: (1.1) gigolo
  • francuski: (1.1) gigolo m; (1.2) gigolo m
  • hiszpański: (1.1) gigoló m, chulo m; (1.2) gigoló m, chulo m
  • nowogrecki: (1.1) ζιγκολό m
  • włoski: (1.1) gigolo m, gigolò m
źródła:
  1. 1 2 publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 1 2 Mieczysław Karaś, Maria Madejowa (red.), Słownik wymowy polskiej, PWN, Warszawa, Kraków 1977.
  3. 1 2 Andrzej Markowski: Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, 1999
  4. 1 2 Hasło „żigolo” w: Wielki słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-14455-5, s. 1347.
  5. 1 2 3 4 Hasło „żigolo” w: Słownik wyrazów obcych PWN, oprac. Lidia Wiśniakowska, PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-14196-7, s. 1015.
  6. Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1.
  7. Hasło „żigolo” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.