štǡn (język wilamowski)
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) kamień[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) štǡnheffa → kupa kamieni
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. štǡnhəjvuł m
- przym. štǡnera, štǡnhjett
- przysł. štǡnhjett
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- por. niem. Stein
- uwagi:
- zobacz słowa kończące się na „štǡn”
- źródła:
- ↑
Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. S-Z, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 410.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.