święta prawda (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɕfʲjɛ̃nta ˈpravda], AS: [śfʹi ̯ẽnta pravda], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• asynch. ę • i → j 

​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj żeński

(1.1) pot. przen. niewątpliwa racja, prawda, słowa niewątpliwie wyrażające prawdę^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) święta racja, święte słowa, złote słowa

antonimy:

(1.1) eufem. guzik prawda; wulg. gówno prawda

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) svátá pravda ż, svatosvatá pravda ż
• hiszpański: (1.1) la pura verdad, una verdad como un puño
• rosyjski: (1.1) святая истина
• słowacki: (1.1) svätá pravda ż
• szwedzki: (1.1) så sant som det är sagt, dagsens sanning

źródła: