łuczny (język polski)
- wymowa:
- [uwaga 1] IPA: [ˈwuʧ̑nɨ], AS: [u̯učny]
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) st.pol. uzbrojony w łuk
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik łuczny łuczna łuczne łuczni łuczne dopełniacz łucznego łucznej łucznego łucznych celownik łucznemu łucznej łucznemu łucznym biernik łucznego łuczny łuczną łuczne łucznych łuczne narzędnik łucznym łuczną łucznym łucznymi miejscownik łucznym łucznej łucznym łucznych wołacz łuczny łuczna łuczne łuczni łuczne - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. łuk m, łucznictwo n, łucznik m, łuczniczka ż
- przym. łuczniczy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.