ćwierkanie (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) o ptakach, świerszczach: wydawanie krótkich, wysokich dźwięków[1]
- (1.2) o dzieciach, dziewczętach: mówienie w sposób szybki i pieszczotliwy
- (1.3) pot. inform. zamieszczanie wpisów na mikroblogu
- odmiana:
- (1.1-3) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik ćwierkanie dopełniacz ćwierkania celownik ćwierkaniu biernik ćwierkanie narzędnik ćwierkaniem miejscownik ćwierkaniu wołacz ćwierkanie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) ćwierkotanie, świergotanie, świergolenie, świegotanie, szczebiotanie, ciurkanie
- (1.2) szczebiotanie, świergotanie, świergolenie, świegotanie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ćwierk m, ćwierknięcie n
- czas. ćwierkać ndk., ćwierknąć dk.
- przym. ćwierkliwy
- przysł. ćwierkliwie
- wykrz. ćwierk
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- rzecz. odczas. od ćwierkać
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „ćwierkać” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.