ćwiek (język polski)

ćwiek (1.1)
opaska nabijana ćwiekami (1.3)
wymowa:
IPA: [ʨ̑fʲjɛk], AS: [ćfʹi ̯ek], zjawiska fonetyczne: zmięk.post. utr. dźw.i  j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rzem. duży gwóźdź z szeroką główką używany w budownictwie drewnianym
(1.2) rzem. szewska szpilka drewniana służąca do przybijania podeszew
(1.3) metalowy kolec służący do ozdabiania ubrań
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) sztyft
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) gwóźdź
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ćwiekowanie n, ćwiekacz m, ćwiekarka ż, ćwiekulec m
zdrobn. ćwieczek m
czas. ćwiekować ndk.
przym. ćwiekowy
związki frazeologiczne:
mieć ćwieka w głowie • wbić sobie ćwieka / wbić sobie ćwieka w głowę • wybić ćwieka z głowy • zabić ćwieka
etymologia:
śwn. zwëc → 'gwóźdź w środku tarczy'[1]
uwagi:
zob. też ćwiek w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „ćwiek” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.