úhor (język czeski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) ugór, odłóg, nieużytek
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik úhor úhory dopełniacz úhoru úhorů celownik úhoru úhorům biernik úhor úhory wołacz úhore úhory miejscownik úhoru úhorech narzędnik úhorem úhory - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
úhor (język słowacki)
úhor (2.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- (2.1) icht. węgorz[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) ležať úhorom → leżeć odłogiem, leżeć ugorem
- synonimy:
- (1.1) prieloh
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- (1.1) czas. úhoriť ndk.
- (1.1) przym. úhorový
- (2.1) przym. úhorí
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- 1 2 Krátky slovník slovenského jazyka, J. Kačala – M. Pisárčiková – M. Považaj (red.), Veda, Bratysława 2004, ISBN 80-224-0750-X.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.