zwiać

Polish

Etymology

From z- +‎ wiać.

Pronunciation
  • IPA(key): /zvjat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -at͡ɕ
  • Syllabification: zwiać

Verb

zwiać pf (imperfective zwiewać)

  1. (transitive) to blow away
  2. (intransitive) to skedaddle, to hightail it, to run for it
    Synonyms: see Thesaurus:uciekać

Conjugation
Conjugation of zwiać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zwiać
future tense 1st zwieję zwiejemy
2nd zwiejesz zwiejecie
3rd zwieje zwieją
impersonal zwieje się
past tense 1st zwiałem,
-(e)m zwiał		 zwiałam,
-(e)m zwiała		 zwiałom,
-(e)m zwiało		 zwialiśmy,
-(e)śmy zwiali		 zwiałyśmy,
-(e)śmy zwiały
2nd zwiałeś,
-(e)ś zwiał		 zwiałaś,
-(e)ś zwiała		 zwiałoś,
-(e)ś zwiało		 zwialiście,
-(e)ście zwiali		 zwiałyście,
-(e)ście zwiały
3rd zwiał zwiała zwiało zwiali zwiały
impersonal zwiano
conditional 1st zwiałbym,
bym zwiał		 zwiałabym,
bym zwiała		 zwiałobym,
bym zwiało		 zwialibyśmy,
byśmy zwiali		 zwiałybyśmy,
byśmy zwiały
2nd zwiałbyś,
byś zwiał		 zwiałabyś,
byś zwiała		 zwiałobyś,
byś zwiało		 zwialibyście,
byście zwiali		 zwiałybyście,
byście zwiały
3rd zwiałby,
by zwiał		 zwiałaby,
by zwiała		 zwiałoby,
by zwiało		 zwialiby,
by zwiali		 zwiałyby,
by zwiały
impersonal zwiano by
imperative 1st niech zwieję zwiejmy
2nd zwiej zwiejcie
3rd niech zwieje niech zwieją
passive adjectival participle zwiany zwiana zwiane zwiani zwiane
anterior adverbial participle zwiawszy
verbal noun zwianie

Further reading
  • zwiać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zwiać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.