zegen

See also: Zegen

Dutch

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈzeːɣə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: ze‧gen
  • Rhymes: -eːɣən

Etymology 1

From Middle Dutch sēgen, from Old Dutch *segan, from Latin signum. Doublet of sein.

Noun

zegen m (plural zegens, diminutive zegentje n)

  1. blessing, benediction
    Synonym: zegening
  2. (figuratively) boon, anything beneficial
Derived terms
  • bezegenen
  • zegenrijk
  • zegenspreuk
  • zegenwens
Descendants
  • Afrikaans: seën
  • Negerhollands: segen, zegen
  • Skepi Creole Dutch: sagen
  • Aukan: seigi

Etymology 2

From Middle Dutch sēgene, seine, from Old Dutch *segina, from Latin sagēna, from Ancient Greek σαγήνη (sagḗnē).

Noun

zegen f (plural zegens, diminutive zegentje n)

  1. A wide dragnet, used for:
    1. fishing and catching crustaceans
    2. hunting fowl, notably partridges
Derived terms
  • elftzegen
  • haringzegen
  • knijtenzegen
  • slootzegen
  • trekzegen
  • viszegen
  • walzegen
  • zalmzegen
  • zegenaar
  • zegendreef
  • zegenen
  • zegenkade
  • zegenkleed
  • zegenlijn
  • zegennet
  • zegenpaard
  • zegenschip
  • zegenstreng
  • zegenvis
  • zegenvisserij
  • zegenworp

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

zegen

  1. inflection of zegenen:
    1. first-person singular present indicative
    2. imperative

Verb

zegen

  1. inflection of zijgen:
    1. plural past indicative
    2. (dated or formal) plural past subjunctive

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.