zdobycz

Polish

Etymology

From zdobyć +‎ -cz. Compare Belarusian здабы́ча (zdabýča), Ukrainian здо́бич, здоби́ча (zdóbyč, zdobýča).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈzdɔ.bɨt͡ʂ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔbɨt͡ʂ
  • Syllabification: zdo‧bycz

Noun

zdobycz f

  1. kill, catch, prey
  2. prize, booty, swag, spoils, trophy
    Synonyms: trofeum, (obsolete) zdobytek
  3. achievement
    Synonym: osiągnięcie

Declension
Declension of zdobycz
singular plural
nominative zdobycz zdobycze
genitive zdobyczy zdobyczy
dative zdobyczy zdobyczom
accusative zdobycz zdobycze
instrumental zdobyczą zdobyczami
locative zdobyczy zdobyczach
vocative zdobyczy zdobycze

Derived terms
adjective
  • zdobyczny
adjective
  • zdobywczy
nouns
verb

Further reading
  • zdobycz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zdobycz in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.