zawodniczyć

Polish

From zawodnik +‎ -yć. First attested in 1850.[1]

zawodniczyć pf

(intransitive, obsolete) to compete, to contend, to rival (to be in battle or in a rivalry with another for the same thing, position, or reward) [+ z (instrumental) = with whom/what]

Conjugation of zawodniczyć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zawodniczyć
future tense	1^st	zawodniczę			zawodniczymy
	2^nd	zawodniczysz			zawodniczycie
	3^rd	zawodniczy			zawodniczą
	impersonal	zawodniczy się
past tense	1^st	zawodniczyłem, -(e)m zawodniczył	zawodniczyłam, -(e)m zawodniczyła	zawodniczyłom, -(e)m zawodniczyło	zawodniczyliśmy, -(e)śmy zawodniczyli	zawodniczyłyśmy, -(e)śmy zawodniczyły
	2^nd	zawodniczyłeś, -(e)ś zawodniczył	zawodniczyłaś, -(e)ś zawodniczyła	zawodniczyłoś, -(e)ś zawodniczyło	zawodniczyliście, -(e)ście zawodniczyli	zawodniczyłyście, -(e)ście zawodniczyły
	3^rd	zawodniczył	zawodniczyła	zawodniczyło	zawodniczyli	zawodniczyły
	impersonal	zawodniczono
conditional	1^st	zawodniczyłbym, bym zawodniczył	zawodniczyłabym, bym zawodniczyła	zawodniczyłobym, bym zawodniczyło	zawodniczylibyśmy, byśmy zawodniczyli	zawodniczyłybyśmy, byśmy zawodniczyły
	2^nd	zawodniczyłbyś, byś zawodniczył	zawodniczyłabyś, byś zawodniczyła	zawodniczyłobyś, byś zawodniczyło	zawodniczylibyście, byście zawodniczyli	zawodniczyłybyście, byście zawodniczyły
	3^rd	zawodniczyłby, by zawodniczył	zawodniczyłaby, by zawodniczyła	zawodniczyłoby, by zawodniczyło	zawodniczyliby, by zawodniczyli	zawodniczyłyby, by zawodniczyły
	impersonal	zawodniczono by
imperative	1^st	niech zawodniczę			zawodniczmy
	2^nd	zawodnicz			zawodniczcie
	3^rd	niech zawodniczy			niech zawodniczą
anterior adverbial participle		zawodniczywszy
verbal noun		zawodniczenie