zaprzeczenie
Polish
Etymology
From zaprzeczyć + -enie.
Pronunciation
- IPA(key): /za.pʂɛˈt͡ʂɛ.ɲɛ/
Audio (file) - Rhymes: -ɛɲɛ
- Syllabification: za‧prze‧cze‧nie
Noun
zaprzeczenie n
- verbal noun of zaprzeczyć
- contradiction, denial, negation (assertion of untruth)
- opposite (person or thing that is entirely different from or the reverse of someone or something else)
- Synonyms: odwrotność, przeciwieństwo, przeciwstawienie
- (grammar) negative (word that indicates negation)
- (psychoanalysis) abnegation, denial (defense mechanism involving a refusal to accept the truth of a phenomenon or prospect)
Declension
Declension of zaprzeczenie
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | zaprzeczenie | zaprzeczenia |
| genitive | zaprzeczenia | zaprzeczeń |
| dative | zaprzeczeniu | zaprzeczeniom |
| accusative | zaprzeczenie | zaprzeczenia |
| instrumental | zaprzeczeniem | zaprzeczeniami |
| locative | zaprzeczeniu | zaprzeczeniach |
| vocative | zaprzeczenie | zaprzeczenia |
Further reading
- zaprzeczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- zaprzeczenie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.