zamieszanie

Polish

Etymology

From zamieszać +‎ -anie.

Pronunciation
  • IPA(key): /za.mjɛˈʂa.ɲɛ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -aɲɛ
  • Syllabification: za‧mie‧sza‧nie

Noun

zamieszanie n

  1. verbal noun of zamieszać
  2. stir, commotion, chaos, ruckus (agitated disturbance or a hubbub)
    Synonyms: see Thesaurus:zamieszanie

Declension
Declension of zamieszanie
singular
nominative zamieszanie
genitive zamieszania
dative zamieszaniu
accusative zamieszanie
instrumental zamieszaniem
locative zamieszaniu
vocative zamieszanie

Further reading
  • zamieszanie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zamieszanie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.