wyparcie

Polish

Etymology

From wyprzeć +‎ -cie.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈpar.t͡ɕɛ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -art͡ɕɛ
  • Syllabification: wy‧par‧cie

Noun

wyparcie n

  1. (uncountable) verbal noun of wyprzeć
  2. (countable, psychology) repression, suppression (a process in which a person consciously excludes anxiety-producing thoughts, feelings, or memories)
    Synonym: represja

Declension
Declension of wyparcie
singular plural
nominative wyparcie wyparcia
genitive wyparcia wyparć
dative wyparciu wyparciom
accusative wyparcie wyparcia
instrumental wyparciem wyparciami
locative wyparciu wyparciach
vocative wyparcie wyparcia

Further reading
  • wyparcie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wyparcie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.