wykroczenie

Polish

Etymology

From wykroczyć +‎ -enie.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨk.rɔˈt͡ʂɛ.ɲɛ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: wyk‧ro‧cze‧nie

Noun

wykroczenie n

  1. verbal noun of wykroczyć
  2. (law) contravention, misdemeanor

Declension
Declension of wykroczenie
singular plural
nominative wykroczenie wykroczenia
genitive wykroczenia wykroczeń
dative wykroczeniu wykroczeniom
accusative wykroczenie wykroczenia
instrumental wykroczeniem wykroczeniami
locative wykroczeniu wykroczeniach
vocative wykroczenie wykroczenia

Further reading
  • wykroczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wykroczenie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.