wprawa

Polish

Etymology

Deverbal from wprawić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈfpra.va/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ava
  • Syllabification: wpra‧wa

Noun

wprawa f

  1. flair, knack
    Synonyms: umiejętność, biegłość, smykałka, sprawność
  2. practice
    Synonyms: ćwiczenie, praktyka

Declension
Declension of wprawa
singular
nominative wprawa
genitive wprawy
dative wprawie
accusative wprawę
instrumental wprawą
locative wprawie
vocative wprawo

Derived terms
adjective
verbs
  • wychodzić z wprawy
  • wyjść z wprawy
adverb
  • wprawnie
nouns
verbs

Further reading
  • wprawa in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wprawa in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.