wojakować
Upper Sorbian
Pronunciation
- IPA(key): /ˈwɔjakɔwat͡ʃ/
- Rhymes: -ɔwat͡ʃ
- Syllabification: wo‧ja‧ko‧wać
Conjugation
Conjugation of wojakować (imperfective)
person | singular | dual | plural | ||
---|---|---|---|---|---|
virile | nonvirile | ||||
infinitive | wojakować | ||||
transgressive | wojakujo, wojakujcy | ||||
present tense | 1st | wojakuju | wojakujemoj | wojakujemy | |
2nd | wojakuješ | wojakujetaj | wojakujetej | wojakujeće | |
3rd | wojakuje | wojakujetaj | wojakujetej | wojakuja | |
past tense | 1st | wojakowach | wojakowachmoj | wojakowachmy | |
2nd | wojakowaše | wojakowaštaj | wojakowaštej | wojakowašće | |
3rd | wojakowaše | wojakowaštaj | wojakowaštej | wojakowachu | |
imperative | 1st | — | wojakujmoj | wojakujmy | |
2nd | wojakuj | wojakujtaj | wojakujtej | wojakujće | |
3rd | wojakuj | — | |||
past active participle | wojakowacy | ||||
past passive participle | — | ||||
ł-form | wojakował | ||||
verbal noun | wojakowanje |
Further reading
- “wojakować” in Soblex
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.