wintervacht

Compound of winter (“winter”) +‎ vacht (“pelt, fur”).

• IPA^(key): /ˈʋɪn.tərˌvɑxt/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: win‧ter‧vacht

wintervacht f (plural wintervachten, diminutive wintervachtje n)

1. (mammals) winter coat

   De beer had een dikke wintervacht gekregen om zich tegen de kou te beschermen. ― The bear had developed a thick winter coat to protect itself from the cold.

   Elk jaar verliest de vos zijn wintervacht in de lente. ― Every year, the fox sheds its winter coat in the spring.

   Het wintervachtje van het konijn was bijzonder zacht. ― The rabbit's short winter coat was exceptionally soft.

• winterkleed (birds)