włóczęga

See also: włóczęgą

Polish

Etymology

From włóczyć +‎ -ęga.

Pronunciation
  • IPA(key): /vwuˈt͡ʂɛŋ.ɡa/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛŋɡa
  • Syllabification: włó‧czę‧ga

Noun

włóczęga m pers

  1. vagrant, vagabond

Declension
Declension of włóczęga
singular plural
nominative włóczęga włóczędzy/włóczęgi (deprecative)
genitive włóczęgi włóczęgów
dative włóczędze włóczęgom
accusative włóczęgę włóczęgów
instrumental włóczęgą włóczęgami
locative włóczędze włóczęgach
vocative włóczęgo włóczędzy

Noun

włóczęga f

  1. roaming (instance of wandering)
    Synonyms: błąkanina, tułaczka

Declension
Declension of włóczęga
singular plural
nominative włóczęga włóczęgi
genitive włóczęgi włóczęg
dative włóczędze włóczęgom
accusative włóczęgę włóczęgi
instrumental włóczęgą włóczęgami
locative włóczędze włóczęgach
vocative włóczęgo włóczęgi

Further reading
  • włóczęga in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • włóczęga in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.