uwodziciel

Polish

Etymology

From uwodzić +‎ -ciel.

Pronunciation
  • IPA(key): /u.vɔˈd͡ʑi.t͡ɕɛl/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -it͡ɕɛl
  • Syllabification: u‧wo‧dzi‧ciel

Noun

uwodziciel m pers (female equivalent uwodzicielka)

  1. seducer

Declension
Declension of uwodziciel
singular plural
nominative uwodziciel uwodziciele
genitive uwodziciela uwodzicieli
dative uwodzicielowi uwodzicielom
accusative uwodziciela uwodzicieli
instrumental uwodzicielem uwodzicielami
locative uwodzicielu uwodzicielach
vocative uwodzicielu uwodziciele

Further reading
  • uwodziciel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • uwodziciel in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.