uosobić

Polish

Etymology

From u- + osoba + -ić.

Pronunciation

  • IPA(key): /u.ɔˈsɔ.bit͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -ɔbit͡ɕ
  • Syllabification: u‧o‧so‧bić

Verb

uosobić pf (imperfective uosabiać)

  1. (transitive) to personify, to embody

Conjugation

Conjugation of uosobić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive uosobić
future tense 1st uosobię uosobimy
2nd uosobisz uosobicie
3rd uosobi uosobią
impersonal uosobi się
past tense 1st uosobiłem,
-(e)m uosobił
uosobiłam,
-(e)m uosobiła
uosobiłom,
-(e)m uosobiło
uosobiliśmy,
-(e)śmy uosobili
uosobiłyśmy,
-(e)śmy uosobiły
2nd uosobiłeś,
-(e)ś uosobił
uosobiłaś,
-(e)ś uosobiła
uosobiłoś,
-(e)ś uosobiło
uosobiliście,
-(e)ście uosobili
uosobiłyście,
-(e)ście uosobiły
3rd uosobił uosobiła uosobiło uosobili uosobiły
impersonal uosobiono
conditional 1st uosobiłbym,
bym uosobił
uosobiłabym,
bym uosobiła
uosobiłobym,
bym uosobiło
uosobilibyśmy,
byśmy uosobili
uosobiłybyśmy,
byśmy uosobiły
2nd uosobiłbyś,
byś uosobił
uosobiłabyś,
byś uosobiła
uosobiłobyś,
byś uosobiło
uosobilibyście,
byście uosobili
uosobiłybyście,
byście uosobiły
3rd uosobiłby,
by uosobił
uosobiłaby,
by uosobiła
uosobiłoby,
by uosobiło
uosobiliby,
by uosobili
uosobiłyby,
by uosobiły
impersonal uosobiono by
imperative 1st niech uosobię uosobmy
2nd uosob uosobcie
3rd niech uosobi niech uosobią
passive adjectival participle uosobiony uosobiona uosobione uosobieni uosobione
anterior adverbial participle uosobiwszy
verbal noun uosobienie

Further reading

  • uosobić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • uosobić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.